Voordat ik mijn leerlingen hun schuurpapier geef, vraag ik ze of de verdiepingen in de stenen trappen van onze school zijn opgemerkt. Dat hebben ze niet, dus ik vraag ze: waardoor zijn deze gebieden geërodeerd? Nu zie ik dat sommige handen worden opgestoken en ik begin de juiste antwoorden te horen. Men is het er algemeen over eens dat de boosdoener onze schoenen moeten zijn. Kunnen het de leren zolen uit de 19e en 20e eeuw zijn, gevolgd door het rubber en gesmolten poly uit de 20e of 21e eeuw die al deze schade hebben veroorzaakt? Zijn leer en plastic niet zachter dan graniet of marmer?
Als ik ze vertel dat de echte reden voor het veranderen van de loopvlakken het zand en gruis is dat onze schoenen dragen, zijn ze vol ontzag. Ik leg ze uit dat de kleine stukjes zand die zich tijdelijk in onze zolen nestelen na verloop van tijd als schuurpapier werken op de oppervlakken waarop we lopen. Dit, leg ik uit, is de belangrijkste reden waarom er een regel is die vereist dat je je schoenen uittrekt in huizen met houten vloeren.
Vorige maand had ik de kans om het prachtige Hopper-Goetschius House Museum in Upper Saddle River, NJ te bezoeken. Het oorspronkelijke huis is gebouwd in de 18e eeuw en heeft in de loop der jaren enkele toevoegingen en aanpassingen ondergaan. Het was eigendom van en werd bewoond door dezelfde familie sinds het begin van de 19e eeuw, en werd vervolgens geschonken aan de Upper Saddle River Historical Society in 1985. Sindsdien zijn het huis, de inhoud en de historische structuren eromheen gebruikt als woonhuis. museum. De kelder, misschien wel het oudste deel van het gebouw, was mijn eerste stop toen ik het huis bezocht. De staat van de houten treden, en vooral de diepte en breedte van de verdiepingen, was wat echt indruk op me maakte. Nooit eerder heb ik zo’n verbazingwekkend bewijs gezien dat schoenzolen een schuureffect op hout hebben. De vrijwilligers van de Historische Vereniging vertelden me dat er maar heel weinig mensen ooit in de kelder afdalen, omdat het niet is opgenomen in het rondleidingsplan van het museum en het huis maar een paar keer per jaar open is voor het publiek. Deze depressies zijn niet het resultaat van recentelijk schuren van schoenen, maar het bewijs van bijna drie eeuwen gebruik. Ik vond het best indrukwekkend om letterlijk in de voetsporen te treden van onze voorgangers, en daar zelf een kleine bijdrage aan toe te voegen, aangezien de regel van het museum niet de regel Doe je schoenen uit.
